Page 243 - PCAebookISBN9786164066809

225 บทที่ 7 การวิเคราะหกํ าลังสถานะอยู ตัว
ตั วอยางที่ 7.8 
วงจร A และวงจร B ถูกเชื่อมตอกั บ 2 ลวดตัวนําที่มีอิมพิแดนซรวมเทากั บ Z = j โอหม
ดังแสดงไวในรู ปที่ 7.13 เฟสเซอรแรงดันระหว างขั้วของวงจร A และวงจร B มี คาเทากับ
A V = 0 220 2 30 โวลต และ B V = 0 220 2 0 โวลต ตามลําดั บ วิศวกรต องการหาคาของ
กําลังเฉลี่ ยที่สงผานพลังงานระหวางวงจรทั้งสอง และใหระบุดวยวาวงจรใดเปนแหลงกํ าเนิด
หรือวงจรใดเปนภาระ
รูปที่ 7.13 วงจรสํ าหรับตัวอยางที่ 7.8
วิธีทํา
ใชกฎของเคอรชอฟฟสําหรับแรงดันสําหรับวงจรในรูปที่ 7.13 หาเฟสเซอรกระแส I ไดดั งนี้
I = A B V V
Z
 = 0 0 220 2 30 220 2 0
j
   = 0
0
62.12 2 105
1 90


= 0 113.88 2 15 แอมแปร
เพราะฉะนั้น กํ าลังเฉลี่ยที่ถูกจายโดยวงจร A ซึ่งทําหนาที่เปนแหลงกําเนิด คือ
A P = A A
1 | || | cos( )
2 V I V I    = 0 0 (220)(113.88) cos(30 15 )
= 24,199.92 วัตต ตอบ
และกําลั งเฉลี่ยที่ถูกดูดซั บโดยวงจร B ซึ่งทําหนาที่เปนภาระ คือ
B P = B B I
1 | || | cos( )
2 V V I    = 0 0 (220)(113.88) cos(0 15 )
= 24,199.92 วัตต ตอบ