Page 221 - PCAebookISBN9786164066809

203 บทที่ 7 การวิเคราะหกํ าลังสถานะอยู ตัว
เมื่อจัดสมการ (7-8) ใหมโดยการใชคุณสมบั ติปริพันธและคุ ณสมบัติจํานวนจริง จะไดว า
P = 0.5 cos( )
v i v i A A    วัตต (7-9)
สังเกตวามุมของฟ งกชันโคไซนเป นมุมของอิมพิแดนซดานเขาของวงจรในรูปที่ 7.1(ข) โดยที่
มุม v i    อาจมีคาได 3 กรณี คือ ศูนย จํานวนจริงบวก หรือจํานวนจริงลบ และจะเห็นวา
กําลังเฉลี่ ยจะเทากั นทั้งกรณี ( ) 0
v i     หรือ ( ) 0
v i     เนื่องจากเอกลักษณตรีโกณมิติ
cos( )
v i    = cos[ ( )]
v i    
ดังนั้น สําหรับกรณีวงจรความตานทาน ( v i    = 0 ) หากําลังเฉลี่ยไดว า
P = 0 0.5 cos(0 )v i A A
= 0.5 (1)v i A A
= 0.5 v i A A วัตต (7-10)
และสําหรับกรณีวงจรความเหนี่ยวนํา ( v i    = 0 90 ) หากําลังเฉลี่ยไดว า
P = 0 0.5 cos(90 )v i A A
= 0.5 (0)v i A A
= 0 วัตต (7-11)
และสําหรับกรณีวงจรความจุประจุ ( v i    = 0 90  ) หากําลังเฉลี่ยได วา
P = 0 0.5 cos( 90 )v i A A 
= 0.5 (0)v i A A
= 0 วั ตต (7-12)
จากความสัมพันธ (7-11) และ (7-12) กําลังเฉลี่ ยมีคาเท ากับศูนยเนื่องจากตัวเหนี่ ยวนําและ
ตัวเก็บประจุใหคารีแอกแตนซอยางเดียว (ไมมี สวนจริงของอิมพิแดนซ) จะเรี ยกองคประกอบ
วงจรทั้งสองนี้วา “องคประกอบวงจรที่ไมสูญเสียพลังงาน” วงจรรีแอกทีฟเหลานี้จึงทําหนาที่
เพียงสะสมพลั งงานในบางชวงเวลาของคาบ และคายพลังงานที่ สะสมออกมาชวงเวลาที่เหลือ
ของคาบ