Page 227 - PCAebookISBN9786164066809

209 บทที่ 7 การวิเคราะหกํ าลังสถานะอยู ตัว
เนื่องจากกระแส )( ti คือสั ญญาณฟนเลื่อยที่เป นคาบ (คาบเทากับ T วินาที) และพิจารณา
ความสัมพันธ (7-15) ชวงเวลา T t  0 วินาที มีค ากระแส )( ti คือ max (I ) /t T แอมแปร
และคาประสิทธิผลของกระแส )( ti จะมี คาเปน
eff I = 2
max
0
1 ( / )
T
I t T dt
T 
= 2
2 max
3
0
T I t dt
T 
= 2 3
max
3
0 3
t T
t
I t
T


 
 
 
= 2
3 max
3 ( 0)
3
I T
T

= 2
max 3 I
= max
3
I แอมแปร ตอบ (7-19)
เมื่ อแทนค าประสิ ทธิ ผลของกระแส )( ti ด วย rms I = max / 3 I ลงในสมการ (7-18)
สามารถหากําลั งเฉลี่ยของตัวตานทาน R โอหม ไดดั งนี้
P = 2
max (I / 3) R
= 2
max
1
3 I R วั ตต ตอบ
7.4 ตัวประกอบกําลัง
หากพิจารณาความสั มพันธ (7-17) แลวจะพบวาภาระไฟฟาที่ทํางานในวงจรสถานะ
อยูตั วจะรับพลังงานมาจากกํ าลังเฉลี่ยซึ่งมี นิยามวา
P = cos( )
rms rms v i V I    วัตต
โดยที่ rms rms V I คื อผลคูณของแรงดันรากกําลั งสองเฉลี่ยกับกระแสรากกําลั งสองเฉลี่ย หรือ
หมายถึง “กําลั งปรากฎ” แมวาพจน cos( )
v i    เปนปริมาณที่ ไมมี หนวย และหนวยของ
กําลังเฉลี่ ย P คือวัตต